بررسی تاثیر آموزش مهارت های زندگی بر مکانیسم های دفاعی و سبک های دلبستگی دانشجویان

مقدمه: سبک های دلبستگی که در چهارچوب رابطه کودک و مادر شکل گرفته و استقرار می یابند، روشهای مواجهه فرد با موقعیتهای تنیدگی زا را با به کار بستن مکانیسم های دفاعی متأثر می سازند. آموزش مهارت های زندگی، یکی از روش های موثر و کارآمد در میان رویکردهای درمانی جهت بهبود سبک های دلبستگی و مکانیسم های دفاعی افراد می باشد. هدف: هدف از پژوهش حاضر، بررسی تأثیر آموزش مهارت های زندگی بر مکانیسم های دفاعی و سبک های دلبستگی دانشجویان می باشد. روش: این تحقیق از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش ازمون- پس آزمون با گروه کنترل و روش آن مداخله ای می باشد. برای اجرای این پژوهش از جامعه آماری پژوهش که شامل کلیه دانشجویان دختر دانشگاه پیام نور پیشوای ورامین می باشند، بر روی 150 نفر دانشجوی دختر پرسشنامه مکانیسم های دفاعی و سبک های دلبستگی بزرگسالان (raas) اجرا شد. از این تعداد 50 نفر که نمره پایین تری از پرسشنامه ها کسب کرده بودند به عنوان نمونه انتخاب شدند و به دو گروه 25 نفری، گروه آزمایش و کنترل تقسیم شدند. به گروه آزمایش آموزش مهارت های زندگی از قبیل مهارت های ارتباطی و ارتباط موثر، خودآگاهی و آموزش مدیریت هیجانهای منفی (در 8 جلسه 2 ساعته به مدت یک ماه) داده شد. در این مدت روی گروه کنترل هیچ آموزشی صورت نگرفت و مجدداً پس از یک ماه روی گروه آزمایش و کنترل این دو پرسشنامه اجرا گردید. نتایج حاصله با استفاده از آمار توصیفی و روش تحلیل کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج: آموزش مهارتهای زندگی موجب بهبود در استفاده از مکانیسم های دفاعی نوروتیک و سبک دلبستگی اجتنابی دانشجویان می شود. - آموزش مهارتهای زندگی موجب بهبود در استفاده از مکانیسم های دفاعی رشد یافته و رشد نایافته و سبک های دلبستگی ایمن و دوسوگرا دانشجویان نمی شود.